Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου

15 Φεβρουαρίου 2013

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Φεβρουαρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά (INTERNATIONAL CONFEDERATION OF CHILDHOOD CANCER PARENT ORGANIZATIONS - ICCCPO), για την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για τις παιδικές νεοπλασίες (καρκίνους) και για την ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος σχετικά με τις ανάγκες των παιδιών που νοσούν από καρκίνο σε όλο τον πλανήτη.
Ο καρκίνος στα παιδιά είναι πολύ σπάνιος και με ποικίλες κλινικές εκδηλώσεις. Αν η διάγνωση γίνει χωρίς καθυστέρηση τα ποσοστά ίασης είναι υψηλά:  οι σύγχρονες θεραπείες κάνουν την παρατεταμένη επιβίωση και την ανάρρωση όχι μόνο πιθανές αλλά και δυνατές για πολλούς παιδικούς καρκίνους. Τα τελευταία χρόνια, με την πρόοδο της ιατρικής και λόγω της επάρκειας φαρμάκων και καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού, ποσοστό 70% από τα παιδιά που έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένη θεραπεία γίνεται καλά.  Μέγιστο επίτευγμα της ιατρικής αποτελεί το γεγονός ότι οκτώ στα δέκα παιδιά με λευχαιμία σήμερα γίνονται καλά.
Τα παιδιά με καρκίνο πρέπει να θεραπεύονται σε ειδικά παιδιατρικά ογκολογικά τμήματα και να αντιμετωπίζονται από εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς που θα τα φροντίζουν όχι μόνο κατά τη διάρκεια της θεραπείας αλλά και στην περίοδο της επανένταξης.
Στον καρκίνο η  έγκαιρη διάγνωση είναι πρωταρχικής σημασίας. Θα πρέπει λοιπόν να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση των επαγγελματιών της υγείας ώστε να είναι σε θέση να διαγνώσουν έγκαιρα τη νόσο, και στη σωστή ενημέρωση των γονιών ώστε να απευθύνονται έγκαιρα στα παιδιατρικά νοσοκομεία.

Μερικά στοιχεία για τον καρκίνο παιδικής ηλικίας

Όπως είπαμε, τα παιδιά μπορεί να προσβάλλονται πολύ σπανιότερα από καρκίνο σε σχέση με τους ενήλικες, ωστόσο, ο καρκίνος παραμένει η συχνότερη αιτία θανάτου σε παιδιά μετά τα ατυχήματα.
Εάν ο καρκίνος διαγνωστεί αρκετά νωρίς και το παιδί υποβληθεί στα κατάλληλα θεραπευτικά πρωτόκολλα, τότε περίπου το 70% των καρκίνων της παιδικής ηλικίας είναι ιάσιμοι.
Υπολογίζεται ότι, στον κόσμο, κάθε χρόνο, περίπου 250.000 παιδιά νοσούν από καρκίνο. Ωστόσο, σήμερα μόνο το 20% των παιδιών ανά τον κόσμο μπορούν να επωφεληθούν από την προηγμένη ιατρική φροντίδα. Το 80% από αυτά, προέρχεται από χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος.
Πάνω από 150.000 θάνατοι κάθε χρόνο, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, εάν υπήρχε δυνατότητα έγκαιρης διάγνωσης και εξειδικευμένης θεραπείας σε όλα τα παιδιά.
Στη χώρα μας, περίπου 300 παιδιά προσβάλλονται ετησίως από καρκίνο, κυρίως από λευχαιμία.
Η Διεθνής Ένωση Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά υπάρχει έτσι ώστε οι γονείς αυτών των παιδιών να έχουν πρόσβαση στις πληροφορίες που χρειάζονται για να πάρουν σωστές αποφάσεις σχετικά με τη θεραπεία του παιδιού τους.
Η θεραπεία και η φροντίδα του καρκίνου της παιδικής ηλικίας απαιτεί μια ολόκληρη διεπιστημονική ομάδα, η οποία παρέχει όχι μόνο την ιατρική περίθαλψη του παιδιού (το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία κα), αλλά και την ψυχοκοινωνική στήριξη για το παιδί και όλη την οικογένεια.
Η στενή συνεργασία μεταξύ της νοσηλευτικής ιατρικής ομάδας και των γονιών του παιδιού είναι ένα ουσιαστικό συστατικό για την επιτυχή θεραπεία, την υποστήριξη και τη φροντίδα του παιδιού.
Να θυμάστε, όταν ψάχνετε για πληροφορίες στο διαδίκτυο ...

•  ότι κάθε παιδί με καρκίνο ανεξάρτητα από την οικονομική ή κοινωνική του τάξη, ανεξάρτητα από την καταγωγή του, αξίζει να έχει πρόσβαση στην καλύτερη δυνατή θεραπεία και ιατρική περίθαλψη,
• τα αποτελέσματα των διαδικτυακών αναζητήσεων μπορεί να περιλαμβάνουν συνδέσεις σε πληροφορίες που σχετίζονται με καρκίνους ενηλίκων, οι οποίοι είναι συχνά διαφορετικοί από τους καρκίνους της παιδικής ηλικίας, ακόμη και αν έχουν ίδια ή παρόμοια ονόματα,
• Τα αποτελέσματα μπορεί να περιλαμβάνουν πληροφορίες που προορίζονται για διαφορετικά ακροατήρια, για παράδειγμα πληροφορίες για ογκολόγους όπου προϋπόθεση είναι ότι το συγκεκριμένο κοινό έχει προηγούμενη γνώση και εξειδικευμένη εκπαίδευση, 
• η ποιότητα των πληροφοριών στο Διαδίκτυο είναι μεταβλητή,
•  οι χρήστες θα πρέπει να μπορούν να αναγνωρίζουν ποιες πηγές είναι αξιόπιστες
• Συνίσταται πάντα οι γονείς να συζητούν με τον θεράποντα ιατρό για την ποσότητα και την ποιότητα της πληροφορίας που θέλουν να λαμβάνουν, μιας και  θεράποντας ιατρός είναι αυτός ο οποίος γνωρίζει συγκεκριμένες λεπτομέρειες για το παιδί τους.

Τα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο χρειάζονται τη βοήθεια όλων!

Ασυνήθιστα συμπτώματα

Παρόλο που η πρόληψη του καρκίνου στα παιδιά είναι γενικά περιορισμένη, απαιτείται ευαισθητοποίηση από πλευράς του παιδιάτρου, και γενικά της ιατρικής κοινότητας, έτσι ώστε ύποπτα συμπτώματα ή ευρήματα να αξιολογούνται και να παραπέμπονται έγκαιρα για εξειδικευμένο έλεγχο.

Τα ασυνήθιστα σημεία ή συμπτώματα περιλαμβάνουν: Εμφάνιση μάζας, όγκου ή οιδήματος σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος του παιδιού (πρόσωπο, λαιμό, μασχάλη, κοιλιά, βουβωνικές χώρες, όρχεις, πόδια) Απώλεια ενεργητικότητας του παιδιού, επίμονη κούραση Απότομες αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού Ανεξήγητη χλωμάδα Ξαφνική εμφάνιση μελανιών και μωλώπων στο παιδί Επίμονος, εντοπισμένος πόνος, πόνος στα οστά, πρήξιμο ή πρόβλημα στο βάδισμα του παιδιού Ανεξήγητος παρατεταμένος πυρετός Επαναλαμβανόμενες μολύνσεις Συχνοί πονοκέφαλοι που συχνά μπορεί να συνοδεύονται από εμετούς Ξαφνικές αλλαγές στα μάτια όπως στραβισμός και αλλαγές στην όραση του παιδιού Εμφάνιση προβλημάτων στην ισορροπία του παιδιού Διαπίστωση ότι υπάρχει άσπρη κηλίδα που φαίνεται δια μέσου της κόρης των ματιών Ανεξήγητη, υπερβολική ή γρήγορη απώλεια βάρους του παιδιού

Η ύπαρξη τέτοιων σημείων και συμπτωμάτων δεν δείχνει αναγκαστικά ότι το παιδί έχει κάποια μορφή καρκίνου αλλά επιβάλλει να γίνουν οι εξετάσεις που θα αποκλείσουν ή όχι, ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Παιδικές μορφές καρκίνου

Οι παιδικές μορφές καρκίνου είναι συχνά διαφορετικές από τους καρκίνους ενήλικου τύπου με πολλούς τρόπους.
Για παράδειγμα, η πρόληψη του καρκίνου (με την έννοια της εφαρμογής οδηγιών προς αποφυγή δημιουργίας καρκίνου ή του προσυμπτωματικού ελέγχου) είναι περιορισμένη στο παιδί, ενώ απεναντίας είναι πολύ σημαντική για τον ενήλικα.
Επιπλέον, πολλές κοινές μορφές ενήλικου καρκίνου παρουσιάζονται πολύ σπάνια στα παιδιά και, ακόμα σημαντικότερα, οι παιδικοί καρκίνοι έχουν υψηλότερο ποσοστό ίασης, με την έγκαιρη διάγνωση και την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Γίνεται σαφές  λοιπόν ότι η θεραπεία και γενικότερα η αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου είναι διαφορετική από του ενήλικου.
Οι κυριότερες μορφές παιδικού καρκίνου είναι: Λευχαιμίες (οξεία λεμφοβλαστική, οξεία μυελοβλαστική), οι όγκοι του κεντρικού νευρικού συστήματος που είναι κυρίως εγκεφαλικοί όγκοι (αστροκύτωμα, γλοίωμα, μυελοβλάστωμα, επενδύμωμα), τα λεμφώματα (κακοήθεις όγκοι λεμφαδένων ή άλλων οργάνων), οι όγκοι του αμφιβληστροειδούς (ρετινοβλάστωμα), τα σαρκώματα  μαλακών μορίων (ραβδομυοσάρκωμα) και των οστών (οστεοσάρκωμα, σάρκωμα Ewing),οι όγκοι νεφρών (νεφροβλάστωμα) και επινεφριδίων (νευροβλάστωμα), οι όγκοι ήπατος (ηπατοβλάστωμα), κ.α. Κακοήθεις όγκοι ενήλικου τύπου όπως ο καρκίνος του μαστού, του πνεύμονα, του προστάτη, κλπ είναι πάρα πολύ σπάνιο να παρατηρηθούν στην παιδική ηλικία.
Από τη στιγμή που το είδος και το στάδιο της νόσου προσδιοριστεί ολικά, η θεραπευτική ομάδα δομεί ένα σχέδιο το οποίο σκιαγραφεί τον ακριβή τύπο θεραπείας, τη συχνότητα με την οποία το παιδί θα λαμβάνει θεραπεία καθώς και τη διάρκεια αυτής. Τα κυριότερα προβλήματα κατά τη διάρκεια της θεραπείας είναι:
οι επανειλημμένες εισαγωγές στο νοσοκομείο, οι λοιμώξεις ή άλλες επιπλοκές, η αποτυχία κάποιων θεραπευτικών σχημάτων, οι παρενέργειες  της χημειοθεραπείας (π.χ. τριχόπτωση, ναυτία, εμετοί, έλκη στην  στοματική κοιλότητα), οι παρενέργειες της ακτινοθεραπείας (π.χ. τριχόπτωση, ερεθισμός του δέρματος, ναυτία, εμετοί), οι παρενέργειες  της χειρουργικής επέμβασης, οι αλλαγές στην καθημερινότητα του παιδιού, τις σχολικές και κοινωνικές του δραστηριότητες.

Λευχαιμία

Ο πιο συνηθισμένος καρκίνος στην παιδική ηλικία είναι η λευχαιμία, μια νόσος που προσβάλλει τα κύτταρα που παράγονται στον μυελό των οστών. Τα κύτταρα μας ομαδοποιούνται σε 3 κυρίως κατηγορίες: τα ερυθρά αιμοσφαίρια που είναι απαραίτητα για τη μεταφορά του οξυγόνου στους ιστούς και για την ευεξία του ατόμου, τα λευκά αιμοσφαίρια (πολυμορφοπύρηνα και λεμφοκύτταρα, απαραίτητα για την άμυνα του οργανισμού και την αντιμετώπιση των λοιμώξεων) και τα αιμοπετάλια που συμβάλλουν στην πήξη του αίματος.  Όταν ένα παιδί διαγνωστεί με λευχαιμία, στο μυελό των οστών του παρατηρείται υπερπαραγωγή παθολογικών λευκών αιμοσφαιρίων που δεν λειτουργούν φυσιολογικά. Αυτά τα κύτταρα στην πορεία κατακλύζουν τον μυελό των οστών και παρεμποδίζουν την παραγωγή των φυσιολογικών κυττάρων που αναφέραμε παραπάνω (ερυθρά αιμοσφαίρια, λευκά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια) .Ως αποτέλεσμα, όσο ο αριθμός των φυσιολογικών κυττάρων μειώνεται τόσο κάνουν την εμφάνιση τους διάφορα συμπτώματα (ωχρότητα, αναιμία, κούραση, πυρετός, λοιμώξεις, αιμορραγικές εκδηλώσεις, πόνος, διόγκωση λεμφαδένων).
Υπάρχουν διάφοροι τύποι λευχαιμιών που παρατηρούνται στα παιδιά με τον κύριο τύπο να είναι η οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (τα ανώμαλα κύτταρα ανήκουν στην λεμφική σειρά των λευκών αιμοσφαιρίων). Δεύτερη σε συχνότητα είναι η οξεία μυελογενής λευχαιμία, ενώ οι χρόνιες λευχαιμίες είναι πολύ πιο σπάνιες.
Η διάγνωση της λευχαιμίας γίνεται με την εξέταση του μυελού των οστών, η οποία λέγεται μυελόγραμμα και συνίσταται στη λήψη υλικού με ειδική βελόνα από τα οστά, με χρήση τοπικής αναισθησίας ή βραχείας νάρκωσης
Η λευχαιμία αντιμετωπίζεται σε εξειδικευμένα παιδιατρικά ογκολογικά κέντρα που στελεχώνονται από ειδικούς παιδιάτρους-ογκολόγους, νοσηλευτικό προσωπικό και ψυχολόγους. Η θεραπεία της συνίσταται σε χημειοθεραπευτική αγωγή και τα θεραπευτικά πρωτόκολλα συνήθως περιλαμβάνουν μια αρχική φάση που λέγεται θεραπεία εφόδου, τις φάσεις σταθεροποίησης και επανεφόδου και την τελική θεραπεία συντήρησης. Με τις νέες θεραπείες στα περισσότερα παιδιά επιτυγχάνεται εξαφάνιση των παθολογικών κυττάρων και επανεμφάνιση των φυσιολογικών κυττάρων του μυελού μετά την θεραπεία εφόδου (ύφεση της νόσου). Πρέπει να τονιστεί ότι η θεραπεία της λευχαιμίας είναι μακροχρόνια και σε πολλές περιπτώσεις φτάνει τα δύο χρόνια.
Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας είναι ότι, μαζί με τα κύτταρα των όγκων ή της λευχαιμίας, καταστρέφονται και ταχέως πολλαπλασιαζόμενα κύτταρα όπως είναι τα φυσιολογικά κύτταρα του μυελού των οστών. Αυτό λέγεται απλασία μυελού και απαιτεί προσεκτική αντιμετώπιση διότι προκαλεί αναιμίες, αιμορραγική διάθεση και λοιμώξεις. Άλλες παρενέργειες είναι η προσωρινή απώλεια των μαλλιών, η ναυτία και ο εμετός, η νευροτοξικότητα, κλπ.
Επειδή η χημειοθεραπεία προκαλεί παρενέργειες, η έρευνα σήμερα στρέφεται στον  σχεδιασμό εξατομικευμένων θεραπειών, με μειωμένες δόσεις φαρμάκων σε λευχαιμίες με καλή πρόγνωση ώστε να περιορίζονται οι επιπλοκές. Αντίθετα, σε παιδικές λευχαιμίες με κακή πρόγνωση γίνεται μεταμόσχευση στα αρχικά στάδια της νόσου με αποτέλεσμα την αποφυγή της περιττής χημειοθεραπείας.
Ένα μικρό ποσοστό παιδιών, που δεν ανταποκρίνεται στη χημειοθεραπεία, αντιμετωπίζεται με μεταμόσχευση μυελού των οστών. Ιστοσυμβατός δότης του μυελού των οστών αναζητάται πρώτα στην οικογένεια και αν δεν βρεθεί εκεί, γίνεται έρευνα στην παγκόσμια δεξαμενή εθελοντών δοτών, όπου σε ένα 60-70% των περιπτώσεων θα εντοπιστεί κατάλληλος ξένος δότης. Η μεταμόσχευση μπορεί επίσης να γίνει με βλαστοκύτταρα ομφαλίου αίματος ξένου δότη αποδεκτής ιστοσυμβατότητας, όταν δεν ανευρίσκεται έγκαιρα ιστοσυμβατός ξένος δότης μυελού των οστών. Η μεταμόσχευση ομφαλίου αίματος του ίδιου του ασθενούς (αυτόλογου) αποθηκευμένου σε ιδιωτική ή δημόσια τράπεζα δεν έχει ένδειξη στη θεραπεία της παιδικής λευχαιμίας.
Παρόλο που η πορεία και η εξέλιξη της νόσου, δηλαδή η πρόγνωση της, επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες (ηλικία παιδιού, αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων κατά τη διάγνωση, τύπος των κακοηθών κυττάρων, κλπ) είναι πάρα πολύ σημαντικό να τονίσουμε ότι, με τα σύγχρονα πρωτόκολλα αντιμετώπισης της νόσου το 80% περίπου των παιδιών επιβιώνουν χωρίς προβλήματα. Κι αν το παιδί επιβιώνει σε ύφεση για 5 χρόνια από την αρχική διάγνωση τότε λέμε ότι έχουμε επιτύχει την ίαση του.

Όγκοι του κεντρικού νευρικού συστήματος

Μετά τη λευχαιμία οι συχνότεροι όγκοι της παιδικής ηλικίας είναι οι όγκοι του κεντρικού νευρικού συστήματος με συχνότερη εντόπιση τον εγκέφαλο.
Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτών των καρκίνων σημασία έχει το είδος των κυττάρων του όγκου (ιστολογικός τύπος), ο τρόπος που αναπτύσσονται στον εγκέφαλο και η δυνατότητα χειρουργικής εξαίρεσης των, καθώς και η ηλικία του παιδιού.
Τα συμπτώματα που εμφανίζει ένα παιδί με όγκο εγκεφάλου εξαρτώνται από την ηλικία του παιδιού (κλάμα, υπνηλία, πονοκέφαλος, εμετός, δυσκολία στη στήριξη και στη βάδιση κλπ) και από την εντόπιση του όγκου και την πίεση που ασκεί μες στον εγκέφαλο (διαταραχές όρασης, πονοκέφαλος, αδυναμία στα άκρα, διαταραχές της ισορροπίας, διαταραχές της ομιλίας, σπασμοί, κλπ).
Οι πιο συχνοί όγκοι εγκεφάλου είναι τα γλοιώματα και ακολουθούν τα μυελοβλαστώματα. Για τη διάγνωση τους χρησιμοποιούνται απεικονιστικές εξετάσεις όπως η αξονική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία και με βάση αυτές τις εξετάσεις αποφασίζεται η χειρουργική επέμβαση που θα ακολουθήσει, η οποία ανάλογα με την εντόπιση και το είδος του όγκου μπορεί να είναι απλή βιοψία, μερική ή πλήρης αφαίρεση του όγκου.
Είναι προφανές ότι ο αποτελεσματικότερος τρόπος αντιμετώπισης είναι η χειρουργική αφαίρεση η οποία δεν είναι όμως πάντα δυνατή λόγω της εντόπισης (όγκοι στο στέλεχος του εγκεφάλου, στα οπτικά νεύρα κλπ). Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται σε ορισμένους όγκους, λαμβάνοντας υπόψη τις παρενέργειες που έχει στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο ενός παιδιού, ενώ η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται σε όγκους υψηλής κακοήθειας, σε όγκους που δεν είναι δυνατή η χειρουργική εκτομή και όπου η ακτινοθεραπεία αποφεύγεται.

Λεμφώματα

Το λέμφωμα είναι η τρίτη πιο πιθανή μορφή καρκίνου σε παιδιά μετά την λευχαιμία και τους όγκους του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Τα λεμφώματα διακρίνονται σε Hodgkin και μη- Hodgkin και είναι όγκοι που προσβάλλουν τους περιφερικούς λεμφαδένες, τον λεμφικό ιστό διαφόρων οργάνων όπως είναι οι αμυγδαλές, το έντερο και άλλοι λεμφαδένες του θώρακα και της κοιλιάς.

Νόσος Hodgkin

Στα περισσότερα παιδιά η νόσος εκδηλώνεται με ανώδυνη διόγκωση των τραχηλικών κυρίως λεμφαδένων που συνοδεύεται συνήθως και από διόγκωση των αδένων του μεσοθωρακίου. Άλλες εντοπίσεις της νόσου είναι ο σπλήνας, οι λεμφαδένες της κοιλιάς, κλπ. Σε ορισμένα παιδιά παρατηρείται απώλεια βάρους, πυρετός, κλπ. Ο έλεγχος της επέκτασης της νόσου περιλαμβάνει απεικονιστικές εξετάσεις και σε μερικές περιπτώσεις μελέτη του μυελού των οστών. Η αδενική βιοψία οδηγεί στη διάγνωση της νόσου και η θεραπεία συνίσταται σε συνδυασμό χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας. Η πρόγνωση της νόσου Hodgkin είναι καλή και τα περισσότερα παιδιά θεραπεύονται.

Νόσος μη-Hodgkin

Το μη-Hodgkin λέμφωμα είναι ο συχνότερος τύπος λεμφώματος σε παιδιά και συνίσταται στη διήθηση λεμφαδένων ή λεμφικού ιστού οργάνων από κακοήθη κύτταρα.
Τύποι και συμπτώματα:

1. Εντόπιση του λεμφώματος στο θώρακα: η νόσος συνήθως εντοπίζεται στο μεσοθωράκιο και το παιδί έχει δύσπνοια, δυσκολία στην αναπνοή και οίδημα.
2. Κοιλιακή εντόπιση: Η νόσος εκδηλώνεται με κοιλιακή διόγκωση, εμετό ή εικόνα απόφραξης του εντέρου.
3. Η νόσος εκδηλώνεται σε οποιαδήποτε περιοχή (δέρμα, πνεύμονες, κοιλιά, οστά, κλπ). Αυτός ο τύπος λέγεται λέμφωμα από μεγάλα κύτταρα.

Η διάγνωση συνήθως επιτυγχάνεται με άντληση και επεξεργασία πλευριτικού ή ασκιτικού υγρού ή με βιοψία περιφερικών αδένων ή βιοψία με λεπτή βελόνα συμπαγούς μάζας υπό απεικονιστική εξέταση. Η θεραπεία που προτιμάται είναι η επιθετική χημειοθεραπεία η διάρκεια της οποίας εξαρτάται από τον τύπο του όγκου. Η πρόγνωση των μη Hodgkin λεμφωμάτων είναι καλή.

Κοιλιακοί όγκοι

Οι συχνότεροι κοιλιακοί όγκοι στα παιδιά είναι οι όγκοι του νεφρού (νεφροβλάστωμα) και οι όγκοι που προέρχονται από τα κύτταρα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος (νευροβλάστωμα).
Το νεφροβλάστωμα συνήθως προσβάλλει παιδιά μικρότερα των 5 ετών. Τα παιδιά αυτά συνήθως εμφανίζουν διόγκωση στην κοιλιά, πόνο και κακοδιαθεσία. Η διάγνωση γίνεται με τη βοήθεια υπερηχογραφήματος και αξονικής τομογραφίας κοιλίας και τα θεραπευτικά μέσα περιλαμβάνουν χημειοθεραπεία και χειρουργική εξαίρεση του όγκου , δηλαδή νεφρεκτομή. Τα παιδιά με νεφροβλάστωμα απαντούν πολύ καλά στη θεραπεία και τα περισσότερα θεραπεύονται πλήρως.
Τα νευροβλαστώματα συνήθως εντοπίζονται είτε στο επινεφρίδιο που είναι ένας ενδοκρινής αδένας που βρίσκεται πάνω από το νεφρό, ή στα γάγγλια του συμπαθητικού νευρικού συστήματος που βρίσκονται δεξιά ή αριστερά της σπονδυλικής στήλης. Η νόσος προσβάλλει από βρέφη μέχρι παιδιά έως 5 ετών. Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού και το στάδιο της νόσου (παιδιά μεγαλύτερα του ενός χρόνου συχνά εμφανίζουν μεταστάσεις στα οστά και στον μυελό των οστών). Η συνήθης αγωγή είναι χημειοθεραπεία και χειρουργική εξαίρεση του όγκου. Η πρόγνωση σε παιδιά με μεταστατική νόσο είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική, ενώ η πρόγνωση στα βρέφη είναι εξαιρετικά καλή.

Σαρκώματα

Τα σαρκώματα είναι κακοήθεις όγκοι εμβρυϊκής προέλευσης που εντοπίζονται είτε στα μαλακά μόρια ή στα οστά. Τα σαρκώματα μαλακών μορίων διακρίνονται σε ραβδομυωσαρκώματα και σε μη-ραβδομυωσαρκώματα μαλακών μορίων η καλύτερη θεραπεία για τα οποία είναι η πλήρης χειρουργική αφαίρεση.
Τα ραβδομυωσαρκώματα είναι όγκοι μαλακών μορίων των οποίων τα κύτταρα μοιάζουν με τα κύτταρα των γραμμωτών μυών του εμβρύου. Η χημειοθεραπεία είναι η αρχική θεραπεία και στη συνέχεια ακολουθεί η χειρουργική εξαίρεση του όγκου.

Όγκοι των οστών

Οι συχνότεροι τύποι κακοήθων όγκων που προσβάλλουν τα οστά στα παιδιά είναι το οστεοσαρκωμα και το σάρκωμα Ewing.
Το οστεοσάρκωμα είναι όγκος των εφήβων που προσβάλλει τα αγόρια συχνότερα από τα κορίτσια. Προσβάλλει συνήθως οστά γύρω από την άρθρωση του γόνατος και εκδηλώνεται με πόνο και διόγκωση, αλλά σπάνια πυρετό. Η θεραπεία είναι προεγχειρητική χημειοθεραπεία και ακολούθως χειρουργική εξαίρεση του όγκου.
Το σάρκωμα Ewing είναι όγκος των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων που όμως προσβάλλει και παιδιά και μάλιστα τα αγόρια συχνότερα από τα κορίτσια. Εντοπίζεται συχνότερα στα οστά της λεκάνης, του θώρακα και του μηρού, με πόνο, πρήξιμο, δυσλειτουργία του οστού και πυρετό. Η διάγνωση γίνεται με λήψη βιοψίας και η θεραπεία περιλαμβάνει χημειοθεραπεία ενώ ακολουθεί χειρουργική εξαίρεση της νόσου. Η νόσος ελέγχεται με ακτινογραφία, αξονική και μαγνητική τομογραφία του προσβεβλημένου οστού, αξονική θώρακος και σπινθηρογράφημα οστών.

Ρετινοβλάστωμα

Το ρετινοβλάστωμα είναι κακοήθης όγκος στο μάτι που αναπτύσσεται στον αμφιβληστροειδή και εμφανίζεται αποκλειστικά στα παιδιά ενώ ρόλο στην εμφάνιση του παίζει και η κληρονομικότητα. Το παιδί με ρετινοβλάστωμα μπορεί να εμφανίζει λευκό μάτι, στραβισμό η κόκκινο μάτι. Πιθανές μορφές θεραπείας είναι η χημειοθεραπεία, η κρυοθεραπεία, το λέιζερ, κλπ.

Ηπατοβλάστωμα, ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, όγκοι από αρχέγονα γεννητικά κύτταρα

Άλλοι, σπανιότεροι όγκοι που παρουσιάζονται στα παιδιά είναι το ηπατοβλάστωμα και το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα καθώς και οι όγκοι από αρχέγονα γεννητικά κύτταρα.
Στο ηπατοβλάστωμα τα παιδιά παρουσιάζουν πυρετό, ανορεξία, ίκτερο, απώλεια βάρους. Το υπερηχογράφημα και η αξονική τομογραφία δείχνουν ύπαρξη όγκου σε κάποιον από τους λοβούς του ήπατος (ή και στους δύο). Η νόσος αντιμετωπίζεται με προεγχειρητική θεραπεία και ακολούθως χειρουργική εξαίρεση του όγκου. Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα είναι πιο επιθετικός όγκος που εμφανίζεται σε μεγαλύτερα παιδιά.
Οι όγκοι από αρχέγονα γεννητικά κύτταρα προέρχονται από κύτταρα του φυσιολογικού εμβρύου (γεννητικά κύτταρα) τα οποία δημιουργούν τους όρχεις ή τις ωοθήκες ή εντοπίζονται στη μέση γραμμή του σώματος. Οι όγκοι συνεπώς που δημιουργούνται εντοπίζονται στους όρχεις ή στις ωοθήκες ή στη μέση γραμμή (ιεροκοκκυγική περιοχή, μεσοθωράκιο, επίφυση).
 http://www.moh.gov.gr

Διαβάστε περισσότερα »

15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Ο παιδικός καρκίνος μπορεί να νικηθεί! Ο καρκίνος στο παιδί δεν είναι κληρονομικός, δεν είναι μεταδοτικός. Δεν σημαίνει θάνατο.

Ημ/νία: 15/02/13 

Ο καρκίνος στο παιδί δεν είναι κληρονομικός, δεν είναι μεταδοτικός. Δεν σημαίνει θάνατο.

Στη χώρα μας, περίπου 300 παιδιά προσβάλλονται ετησίως από καρκίνο, κυρίως από λευχαιμία. Τα τελευταία χρόνια, με την πρόοδο της ιατρικής και λόγω της επάρκειας φαρμάκων και καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού, ποσοστό 70% από τα παιδιά που έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένη θεραπεία γίνεται καλά.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά προσβάλλονται πολύ σπανιότερα από καρκίνο σε σχέση με τους ενήλικες, ωστόσο, ο καρκίνος παραμένει η συχνότερη αιτία θανάτου σε παιδιά μετά τα ατυχήματα.

Οι κυριότερες μορφές παιδικού καρκίνου είναι: Λευχαιμίες (οξεία λεμφοβλαστική, οξεία μυελοβλαστική), οι όγκοι του κεντρικού νευρικού συστήματος που είναι κυρίως εγκεφαλικοί όγκοι (αστροκύτωμα, γλοίωμα, μυελοβλάστωμα, επενδύμωμα), τα λεμφώματα (κακοήθεις όγκοι λεμφαδένων ή άλλων οργάνων), οι όγκοι του αμφιβληστροειδούς (ρετινοβλάστωμα), τα σαρκώματα μαλακών μορίων (ραβδομυοσάρκωμα) και των οστών (οστεοσάρκωμα, σάρκωμα Ewing),οι όγκοι νεφρών (νεφροβλάστωμα) και επινεφριδίων (νευροβλάστωμα), οι όγκοι ήπατος (ηπατοβλάστωμα), κ.α. Κακοήθεις όγκοι ενήλικου τύπου όπως ο καρκίνος του μαστού, του πνεύμονα, του προστάτη, κλπ είναι πάρα πολύ σπάνιο να παρατηρηθούν στην παιδική ηλικία. Ο πιο συνηθισμένος καρκίνος στην παιδική ηλικία είναι η λευχαιμία, μια νόσος που προσβάλλει τα κύτταρα που παράγονται στον μυελό των οστών.

Ο σκοπός της θεραπείας του παιδικού καρκίνου δεν είναι μόνο η ίαση, αλλά και η διατήρηση της ποιότητας ζωής, η ψυχολογική και ψυχοκοινωνική ευεξία των νεαρών ασθενών, καθώς η κατάθλιψη είναι μια από τις πιο κοινές ψυχιατρικές διαταραχές του παιδικού καρκίνου, ως αποτέλεσμα της απώλειας του φυσιολογικού ρυθμού ζωής, λόγω της νόσου και των παρενεργειών από τη μακρόχρονη θεραπεία.

Για το ΔΣ

Ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Αχαρνών

Της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας

Παναγιώτης Χ. Καζανάς

Χειρουργός Οδοντίατρος

http://www.acharnorama.gr

Διαβάστε περισσότερα »

Έγκυος στο αυτοκίνητο

Συνεργάστηκαν οι: τ. Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής-Πρόεδρος της Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας του Υπουργείου Υγείας Ι.Στ. Παπαδόπουλος, o Γυναικολόγος Αλιβέρτης Κοσμάς & ο Σύλλογος Επιστημόνων Μαιών και Μαιευτών Αθήνας, sema-icm@otenet.gr                                                                                                                               

Οι περισσότερες γυναίκες οδηγοί συνεχίζουν να κρατούν το τιμόνι σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους γιατί η οδήγηση τούς εξασφαλίζει πολλά πλεονεκτήματα. Όπως εξηγούν οι ειδικοί: καλύτερα να οδηγεί η μέλλουσα μαμά που λόγω εγκυμοσύνης είναι πιο προσεκτική, παρά να επαφίεται στην οδηγητική δεινότητα των άλλων.

Τα πλεονεκτήματα του να κρατάς εσύ το τιμόνι
• Ελέγχεις την ταχύτητα και την ασφάλεια της μεταφοράς σου
• Σταματάς όπου και όποτε θέλεις για όση ώρα θέλεις
•Δεν ταλαιπωρείσαι από τον συνωστισμό, τις αναμονές, τις καθυστερήσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς
•Είσαι πιο ανεξάρτητη στις μετακινήσεις σου
•Έχεις άνεση και χώρο να πάρεις μαζί σου όσα χρειάζεσαι

Κάνει να οδηγώ;
Σε μια εγκυμοσύνη χωρίς προβλήματα και περιορισμούς στις μετακινήσεις μπορείς να συνεχίσεις την οδήγηση για όσο καιρό αισθάνεσαι άνετα στο τιμόνι. Όταν η κοιλιά μεγαλώσει πολύ μπορεί να αρχίσεις να νιώθεις λίγο άβολα καθώς πλησιάζει πολύ κοντά στο τιμόνι. Άκου το ένστικτό σου και πέρασε στη θέση του συνοδηγού όταν εσύ νομίζεις.
Αν δεν οδηγείς είναι καλύτερα να κάθεσαι πίσω. Σε οποιαδήποτε θέση πρέπει να φοράς ζώνη ασφαλείας.
Πρέπει να απενεργοποιήσω τον αερόσακο;
Ακόμη οι ειδικοί δεν έχουν καταλήξει αν πρέπει να απενεργοποιούμε τον αερόσακο στην εγκυμοσύνη ή όχι. Το βέβαιο είναι ότι σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης οδηγούμε με πολύ μικρή ταχύτητα και πολύ μεγάλη προσοχή ώστε να μειώσουμε τους κινδύνους για ατύχημα και ενεργοποίηση του αερόσακου. Αν πάλι αποφασίσεις να καταργήσεις τη λειτουργία του, ο τρόπος που θα το κάνεις εξαρτάται από το μοντέλο του αυτοκινήτου και τις οδηγίες του κατασκευαστή. Σε κάποια μοντέλα πρέπει απλώς να μετακινήσεις προς τα πίσω το κάθισμά σου. Σε άλλα, υπάρχουν πλάγιοι αερόσακοι, αερόσακοι κοντά στα γόνατα και αερόσακοι τύπου κουρτίνας. Θα πρέπει να συμβουλευτείς την αντιπροσωπεία του αυτοκινήτου που οδηγείς.

Κάνει να φοράω ζώνη ασφαλείας;
Η χρήση της ζώνης ασφαλείας είναι υποχρεωτική για όλους τους επιβάτες κατα τυη διάρκεια της οδήγησης και οι έγκυες γυναίκες έχουν έναν λόγο παραπάνω (έναν επιβάτη ακόμα!).Έρευνες που έγιναν σε crash tests με εγκύους έδειξαν πως η ζώνη δεν συμβάλλει κατά κανένα τρόπο σε μεγαλύτερο τραυματισμό του εμβρύου –αντιθέτως προφυλάσσει περισσότερο τη μητέρα.

Πως θα φοράς τη ζώνη
•Περνάμε το τμήμα της ζώνης που κουμπώνει κάτω από την κοιλιά μας έτσι ώστε να αγκαλιάζει τους μηρούς. Η κοιλιά πρέπει να μένει ελεύθερη, χωρίς επαφή με τη ζώνη
•Ρυθμίζουμε το κάθισμά μας έτσι ώστε η ζώνη να περνάει διαγωνίως από τον ώμο μας χωρίς να αγγίζει τον λαιμό.
•Περνάμε διαγωνίως από τη μέση του στήθους τη ζώνη χωρίς ποτέ να βγάζουμε το χέρι μας απ΄έξω.
•Η ζώνη δεν ακουμπάει πάνω στην κοιλιά.
•Φοράμε ζώνη ακόμα και όταν καθόμαστε πίσω.
•Μετά τον έβδομο μήνα η απόσταση κοιλιάς-τιμονιού μειώνεται έτσι ο κίνδυνος για τραυματισμό είναι μεγάλος. Κρατάμε λοιπόν τεντωμένη διαρκώς τη ζώνη και οδηγούμε χωρίς μπουφάν ή παλτό που κρατούν τη ζώνη σε απόσταση από το σώμα.

Πότε πρέπει να αποφεύγω εντελώς την οδήγηση;
•Αν διανύεις τον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης, οπότε δεν ξέρεις πότε μπορεί να έρθει η ώρα να γεννήσεις, τότε καλό θα ήταν να αποφύγεις την οδήγηση όσο μπορείς.
•Όταν έχεις ναυτία, εμετό και ζαλάδες λόγω της εγκυμοσύνης.
•Αν έχεις σακχαρώδη διαβήτη.
•Αν δεν νιώθεις σιγουριά και ασφάλεια κάθε φορά που οδηγείς.
•Απέφυγε την οδήγηση επίσης αν έχεις επιπλοκές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και υπάρχει κίνδυνος για αποβολή.
•Αν είσαι έγκυος στο δεύτερο παιδί και μεταφέρεις το μεγαλύτερο παιδί στο ίδιο αυτοκίνητο.
 
Τι πρέπει να αποφεύγω ενώ οδηγώ
• Οι δονήσεις και τα τραντάγματα δεν είναι ό,τι καλύτερο για την εγκυμοσύνη οπότε αποφεύγεις τους δρόμους με λακούβες και κακοτεχνίες.
• Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να διαπληκτίζεσαι ενώ οδηγείς και να αφήνεις την ένταση και το στρες να σε επηρεάζει. Η ηχορύπανση, οι φωνές, οι καυγάδες, τα δυνατά κορναρίσματα θα σε ταράξουν και αυτή η ταραχή θα μεταφερθεί και στο έμβρυο.
• Στην εγκυμοσύνη, η οδήγηση για πολλή ώρα και η ακινησία που συνεπάγεται κάνουν κακό στο σώμα της εγκύου και πρέπει να αποφεύγονται.
• Οπωσδήποτε πρέπει να αποφεύγεις να οδηγείς όταν τα καιρικά φαινόμενα είναι έντονα. Προφυλάξου λοιπόν τόσο από το έντονο κρύο, το χιόνι, τον αέρα, το  χαλάζι και τη βροχή, όσο και τη δυνατή ζέστη του καλοκαιριού.

Έγκυος στο αυτοκίνητο

Τι πρέπει να προσέξεις όταν οδηγείς μόνη σου το αυτοκίνητο –
- Να έχεις πάντα μαζί σου ένα κινητό τηλέφωνο
- Να είσαι συμβεβλημένη με αξιόπιστη οδική βοήθεια
- Να μην οδηγείς μόνη σου νύχτα ή σε μακρινές διαδρομές, ιδιαίτερα όταν είσαι σε προχωρημένο στάδιο της εγκυμοσύνης
- Αν μείνεις πολλή ώρα στη θέση οδήγησης λόγω κίνησης, να κατεβαίνεις για λίγο περπάτημα
- Αν νιώσεις ζάλη, ναυτία ή αδυναμία σταμάτα δεξιά και κάλεσε βοήθεια.
- Αν η θέση οδήγησης σου προκαλεί πόνους στη μέση δοκίμασε να στηρίξεις τη μέση σου με ένα μικρό μαξιλαράκι.

«Ακόμη και η πιο απλή βλάβη του αυτοκινήτου, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ευκολία από μια έγκυο γυναίκα, ειδικά αν αυτή βρίσκεται σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.  Καλό είναι λοιπόν να αποφεύγετε την οδήγηση τις νυχτερινές ώρες, σε δρόμους ερημικούς και περιοχές απομονωμένες και έχετε πάντα μαζί σας το κινητό σας, ώστε να ζητήσετε αμέσως βοήθεια, εφόσον χρειαστεί»
Η οδήγηση στην εγκυμοσύνη μιας γυναίκας της προσφέρει ανεξαρτησία και ευκολία κινήσεων, επιπλέον όμως μπορεί να δημιουργήσει και πολλά προβλήματα. Γι αυτό σε κάθε περίπτωση η έγκυος γυναίκα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική. 

 http://www.babyspace.gr

Διαβάστε περισσότερα »

Βαλίτσα μαιευτηρίου

Εκτός από τα προφανή, στο μαιευτήριο χρειαζόμαστε διάφορα πράγματα που ίσως να μην έχουμε την ψυχραιμία να σκεφτούμε. Φτιάξαμε την λίστα με τα απαραίτητα (και τα λιγότερο απαραίτητα) για τη βαλίτσα του μαιευτηρίου.

Πότε ετοιμάζουμε τη βαλίτσα του μαιευτηρίου;
Δεδομένου ότι ένας πρόωρος τοκετός δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο, είναι προτιμότερο να έχουμε τη βαλίτσα μαιευτηρίου έτοιμη περίπου τέσσερις εβδομάδες πριν από την αναμενόμενη ημερομηνία του τοκετού. Η παραμονή στο μαιευτήριο θα διαρκέσει τέσσερις με πέντε ημέρες.

Τα απολύτως απαραίτητα
Το νυχτικό ή η πιτζάμα θα πρέπει να είναι άνετα και να ανοίγουν στο στήθος για να βοηθούν τον θηλασμό.
Τασουτιέν θηλασμού πρέπει να είναι βαμβακερά και ένα μέγεθος μεγαλύτερο από εκείνο που φορούσαμε στο τέλος της εγκυμοσύνης, γιατί οι μαστοί θα μεγαλώσουν επιπλέον με την παραγωγή του γάλακτος.

Τα επιπλέον
Εκτός από τα απολύτως απαραίτητα που θα έχουμε στη βαλίτσα μαιευτηρίου, μια καλή ιδέα είναι να βάλουμε στη βαλίτσα μας ό,τι μας προσφέρει χαλάρωση και περισπασμό. Ένα βιβλίο, το προσωπικό μας ημερολόγιο ή τα λάδια του μασάζ και την αγαπημένη μας μουσική.
Για τις πρώτες στιγμές του μωρού, δεν θα παραλείψουμε τη φωτογραφική μηχανή και τη βιντεοκάμερα.

Οι παρακάτω λίστες περιλαμβάνουν αναλυτικά τα περιεχόμενα της βαλίτσας μαιευτηρίου:
• Ένα φαρδύ βαμβακερό t-shirt
• Παντόφλες
• Ζεστές κάλτσες
• Πετσέτες προσώπου και πετσετάκια
• Λαστιχάκι για τα μαλλιά
• Το νεσεσέρ με τα καλλυντικά (οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα, κρέμες προσώπου, σαμπουάν, βούρτσα, κρέμα χεριών, πιστολάκι)
• Ρόμπα και νυχτικό ή φόρμα ή πιτζάμες
- 3-4 σουτιέν θηλασμού
• Ένα πακέτο επιθέματα στήθους
• Σερβιέτες
• Εσώρουχα
• Ρούχα για την επιστροφή στο σπίτι
• Ένα ζευγάρι αναπαυτικά παπούτσια
Χρήσιμα:
• Έλαια και σύνεργα για μασάζ
• Ένα μπουκάλι νερό σε σπρέι για να δροσίζετε το πρόσωπό σας
• Ενυδατικό χειλιών
• Υγρά χαρτομάντιλα και ένα σφουγγαράκι για να δροσίζετε τα χείλη
• Καθρεφτάκι
• Το αγαπημένο μας άρωμα ή αιθέριο έλαιο
• Ρολόι
• Φωτογραφική μηχανή
• Βιβλία, περιοδικά, παιχνίδια, μουσική και κεριά
• Φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων ή τοπίων
• Χρήματα

Η βαλίτσα του μαιευτηρίου δεν είναι μόνο.. της μαμάς!

Ο μπαμπάς θα χρειαστεί:
• Μια αλλαξιά ρούχα
• Τα προσωπικά του είδη

Για το μωρό:
• 4 φορμάκια
• πυτζαμούλες
• γαντάκια
• μια κουβερτούλα
• πετσέτες
• 24 πάνες
• μωρομάντηλα
• βαμβάκι
-κρέμα σώματος
-ρούχα εξόδου
-σκουφάκι
-καλτσάκια
 http://www.babyspace.gr

Διαβάστε περισσότερα »

Παιδικά ποδήλατα, τι πρέπει να ξέρετε

Παιδικά ποδήλατα, τι πρέπει να ξέρετε

Υπάρχουν τόσα πολλά μοντέλα - ποιό είναι το κατάλληλο για το δικό σας παιδί;
Ήρθε η ώρα να αγοράσετε στο παιδάκι σας το πρώτο του ποδήλατο; 'Η το «μικρό σας», ίσως όχι και τόσο μικρό πλέον, είναι έτοιμο να αλλάξει ποδήλατο και να πάρει ένα μεγαλύτερο; Αν έχετε καιρό να βγείτε έξω στην ποδηλατική αγορά ίσως βρεθείτε προ εκπλήξεων.

Σήμερα, υπάρχουν τόσοι πολλοί και διαφορετικοί τύποι ποδηλάτων όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό σημαίνει ότι από τη μια έχετε μια μεγαλύτερη γκάμα επιλογών από την οποία μπορείτε να διαλέξετε, όμως από την άλλη, αυτή η δυνατότητα αυξάνει και τις πιθανότητες να διαλέξετε το λάθος ποδήλατο. Εμείς σας δίνουμε μερικά tips ώστε να σας διευκολύνουμε στις επιλογές σας και να σας βοηθήσουμε όσο μπορούμε ώστε να επιλέξετε ένα ποδήλατο που θα αρέσει και θα αγαπηθεί από το μικρό σας.

Το μέγεθος παίζει ρόλο
Το κριτήριο επιλογής για το μέγεθος ενός κανονικού ποδηλάτου είναι το μέγεθος του σκελετού του. Για τα παιδικά ποδήλατα όμως, το μέτρο είναι το μέγεθος της ρόδας, και μετριούνται ώς εξής:

Για την επιλογή του κατάλληλου παιδικού ποδηλάτου δεν θα πρέπει να ληφθεί υπόψη μόνον η ηλικία και το ύψος του παιδιού. Θα πρέπει να αξιολογηθεί ο συντονισμός που έχει το κάθε παιδί όπως επίσης και η εμπειρία του πάνω στο ποδήλατο. Για παράδειγμα, τα πιο ψηλά παιδιά με λιγότερη αυτοπεποίθηση νοιώθουν πολύ πιο άνετα σε ένα μικρότερο για αυτά ποδήλατο διότι αισθάνονται ότι το ελέγχουν καλύτερα. Αντιθέτως, ένα δεκάχρονο παιδί με ψηλά πόδια και αυξημένο το μυϊκό του συντονισμό μπορεί να είναι έτοιμο να καβαλήσει και ένα κανονικό ποδήλατο.

Ο πιο σημαντικός παράγοντας όμως ο οποίος θα πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η ασφάλεια. Μην κάνετε το πιο μεγάλο και πιο κοινό λάθος, αυτό της αγοράς ενός μεγαλύτερου από τα μέτρα του παιδιού σας ποδήλατο σκεπτόμενοι ότι «το παιδί θα μεγαλώσει σε λίγο καιρό και θα του κάνει». Μεγαλύτερα απο τα μέτρα τους ποδήλατα μπορούν να προκαλέσουν πεσίματα και συνεπώς ατυχήματα. Επίσης τα μεγαλύτερα ποδήλατα είναι πιο δύσκολα να οδηγηθούν και να ελεγθούν. Αυτοί είναι και κάποιοι από τους βασικούς λόγους που θα κάνουν το παιδί να μην αγαπήσει το ποδήλατο και να στραφεί μακριά του. Εξάλου, όταν το παιδί μεγαλώσει και το ποδήλατο δεν είναι πια στα μέτρα του μπορείτε να το βάλετε σε μια αγγελία στην εφημερίδα (ή στο Cyclist.gr) και να το πουλήσετε πριν να του πάρετε το επόμενο.

Όταν κατά την αγορά ελέγχετε τα μέτρα του ποδηλάτου, σιγουρευτείτε το παιδί κάθεται άνετα πάνω στη σέλα ενώ και τα δύο του πόδια μπορούν να πατήσουν με άνεση στο έδαφος. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να καβαλήσει και να ξεκαβαλήσει από το ποδήλατο με ευκολία ενώ διατηρεί μια όρθια και σταθερή θέση. Εάν το ποδήλατο διαθέτει και βοηθητικές ρόδες τότε δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα ακόμα και αν το παιδί, καθίμενο στη σέλα, φτάνει το έδαφος με τις μύτες των ποδιών του και όχι με ολόκληρο το πέλμα του εφόσον η επιπλέον υποστήριξη προέρχεται από τις ίδιες τις βοηθητικές ρόδες. Με το πέρασμα του χρόνου και καθώς το παιδί σας ολοένα βελτιώνει την ισορροπία του πάνω στο ποδήλατο, μπορείτε σταδιακά, σιγά-σιγά, να σηκώνετε τις βοηθητικές ρόδες από το έδαφος έτσι ώστε να αρχίζει να συνιθίζει να ρίχνει το βάρος του αριστερά ή δεξιά ανάλογα με το που θέλει να στρίψει.

Είναι επίσης εξίσου σημαντικό το παιδί να μπορεί να φτάνει με άνεση το τιμόνι του ποδηλάτου και να μπορεί να το οδηγεί χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Εάν το τιμόνι είναι πολύ μακριά, το παιδί θα αναγκαστεί να σκύψει πολύ μπροστά με συνέπεια την απώλεια ελέγχου. Ακόμη, αν το ποδήλατο έχει τα φρένα (μανέτες φρένων) στο τιμόνι είναι απαραίτητο τα χέρια του παιδιού να μπορούν να τα φτάσουν και να τα λειτουργήσουν. Εάν το παιδί δεν έχει τη δύναμη να λειτουργήσει τις μανέτες των φρένων, είναι συνήθως δυνατό, αυτές να μπορούν να ρυθμιστούν ώστε να διευκολύνουν τη λειτουργία τους. Κανονικά σε ένα καλό κατάστημα ποδηλάτων θα σας βοηθήσουν με αυτές τις ρυθμίσεις κατά την αγορά του ποδηλάτου.

Τύποι ποδηλάτων

Σήμερα, οι τύποι των παιδικών ποδηλάτων είναι τόσοι πολλοί όσο και οι τύποι των ποδηλάτων για «μεγάλους». Για τα πολύ μικρά παιδάκια υπάρχουν μικρά ποδήλατα χωρίς φρένα τα οποία δεν προορίζονται για χρήση στους δρόμους. Είναι ποδήλατα για το πάρκο ή για τα πεζοδρόμια (όπου αυτά υπάρχουν ακόμα, κυρίως στην Αθήνα). Με το που γίνονται οχτώ χρονών πολλά παιδιά θα προτιμήσουν τα ΒΜΧ (Bicycle Moto Cross), τα οποία είναι και ιδανικά σχεδόν για όλες τις ποδηλατικές ανάγκες των παιδιών αυτής της ηλικίας, να πάνε στο σχολείο, να γυρίσουν τη γειτονιά, να κάνουν μεταξύ τους αγώνες, άλματα πάνω και κάτω στα πεζοδρόμια και να τα βάλουν και στο χώμα. Επίσης άλλα δημοφιλή ποδήλατα σε αυτή την ηλικία είναι τα mini-mountain bikes με μια ανάρτηση μπροστά.

Εάν το παιδί σας είναι μικρό, τα πράγματα είναι πιο εύκολα και η επιλογή του σωστού ποδηλάτου δεν θα σας πάρει και πολύ για να γίνει. Όταν όμως είναι λίγο μεγαλύτερα τότε είναι που υπάρχει μια πολυπλοκότητα. Θυμηθείτε ότι μιλάμε για το ποδήλατό τους και υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να ενθουσιαστούν και να αγαπήσουν την ποδηλασία με ένα ποδήλατο που τους αρέσει πολύ και όχι απλά με ένα οποιοδήποτε ποδήλατο.

Αν θέλετε να μάθετε τι τους αρέσει, ρωτήστε τους. Πάρτε κάποιους καταλόγους ποδηλάτων και φέρτε τους στο σπίτι και μελετήστε τους παρέα. Πηγαίνεται στο Διαδίκτυο και επισκεφτείτε τα ηλεκτρονικά καταστήματα των αντιπροσώπων ποδηλάτων και σημειώστε πια σας ενδιαφέρουν. Κι αν έχετε χρόνο, πάρτε το παιδί σας και κάν'τε μια βόλτα παρέα στα καταστήματα ποδηλάτων. Να είστε σίγουροι ότι τα παιδιά θα σας δείξουν αμέσως τα ποδήλατα που τους αρέσουν περισσότερο.

Και αν το ποδήλατο είναι δώρο γενεθλίων, τότε συμβουλευτείτε τους γονείς των φίλων του παιδιού σας. Αυτό σίγουρα θα σας βοηθήσει να διαλέξετε ένα ποδήλατο που του αρέσει!

Που να αγοράσετε
Ενώ αληθεύει ότι μπορείτε να αγοράσετε το ποδήλατο του παιδιού σας σε διάφορα μεγάλα πολυκαταστήματα που πουλάνε και ποδήλατα, εμείς θα σας συμβουλεύαμε να επισκεφτείτε πρώτα ένα κατάστημα ποδηλάτων. Ίσως πληρώσετε λίγο παραπάνω, όμως κερδίζετε πολύ περισσότερα.

Μόνο τα καταστήματα ποδηλάτων έχουν τα εργαλεία και το εξειδικευμένο προσωπικό που μπορεί να αξιολογήσει και να προτείνει το κατάλληλο και ασφαλές για το παιδί σας ποδήλατο. Εκτός από το πιο ποιοτικό και εξειδικευμένο service που παρέχουν αυτά τα καταστήματα, διαθέτουν καλύτερα και πιο ποιοτικό ποδήλατα με τις απαραίτητες εγγυήσεις καλής λειτουργίας. Τα ανταλλακτικά των ποδηλάτων όπως επίσης και τα υλικά κατασκευής των σκελετών σε αυτά τα καταστήματα είναι επίσης πολύ καλύτερα ποιοτικά και πιο ανθεκτικά από αυτά που βρίσκει κανείς στα πολυκαταστήματα.

Τέλος αν για οποιοδήποτε λόγο χρειαστείτε τις απαραίτητες ρυθμίσεις, επιδιορθώσεις, ή αλλαγές πάνω στο ποδήλατο του παιδιού σας, θα μπορέσετε να απευθυνθείτε στο κατάστημα το οποίο το αγοράσατε (τα περισσότερα έχουν και τμήμα τεχνικής υποστήριξης) με τη σιγουριά μιας πιο προσωπικής επαφής και προσοχής από αυτή που θα αντιμετώπιζε κανείς στα μεγάλα πολυκαταστήματα.

Κατά τη γνώμη μας, μακροπρόθεσμα, είναι πολύ καλύτερη επένδυση των χρημάτων σας να αγοράσετε ένα καλύτερο ποδήλατο το οποίο θα προσφέρει μεγαλύτερη ευχαρίστηση στα παιδιά, θα χαλάσει λιγότερες φορές και όταν έρθει η ώρα για μεγαλύτερο ποδήλατο, θα μπορεί το "παλιό" να δωθεί με την ίδια ασφάλεια και σιγουριά στο μικρότερο αδελφάκι.
 http://www.cyclist.gr

Διαβάστε περισσότερα »

Παιδί και ποδήλατο

Παιδί και ποδήλατο

  Το πιο δύσκολο μέρος της ανατροφής ενός παιδιού είναι να του μάθεις ποδήλατο. Ένα φοβισμένο, τρεμάμενο παιδί που ανεβαίνει στο ποδήλατο πρώτη φορά, χρειάζεται υποστήριξη και ελευθερία. Η συνειδητοποίηση ότι αυτά είναι όλα όσα θα χρειαστεί ποτέ του, μπορεί να σε σοκάρει... ~Sloan Wilson
Το ποδήλατο ήταν ανέκαθεν το μαγικό όχημα των παιδιών και όσων αισθάνονται παιδιά. Η χρήση του όμως δεν είναι παιχνίδι αλλά μια πολύ καλή ευκαιρία για τα παιδιά, να διδαχθούν την έννοια της ισορροπίας και της ελευθερίας.
Ποδηλατικός εξοπλισμός
Το βασικότερο, είναι φυσικά το... όχημα! Εδώ μπορεί να μας βοηθήσει ο ποδηλατάς μας που θα μας υποδείξει το κατάλληλο ποδήλατο, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Βέβαια, τα πράγματα όσον αφορά στην επιλογή του ποδηλάτου δεν είναι τόσο πολύπλοκα όσο για τους ενήλικες, αφού δεν παίζει ρόλο το μέταλλο ή το είδος του ποδηλάτου, παρόλα αυτά η επιλογή μας πρέπει να έχει ως κύριο κριτήριο την ποιότητα (αν και ίσως να αντιμετωπίσουμε διαφωνίες, ιδιαίτερα αν υπάρχουν άλλα ποδήλατα με τους αγαπημένους του ήρωες των κινουμένων σχεδίων). Πριν φύγουμε από το κατάστημα, πρέπει να αγοράσουμε ένα παιδικό κρανάκι (συνήθως είναι πολύ φθηνά) και ένα φωτάκι, ακόμα κι αν πιστεύουμε πως δεν θα το χρησιμοποιήσει τη νύχτα.
Ο σωστός χρόνος για τις βοηθητικές ρόδες
Οι βοηθητικές ρόδες μαθαίνουν στο παιδί να μην φοβάται να χρησιμοποιήσει το ποδήλατο, αφού αισθάνεται ασφαλές. Για όσο διάστημα τις χρησιμοποιεί, θα μάθει τις αντιδράσεις του ποδηλάτου του (πως φρενάρει, πως στρίβει, πως συμπεριφέρεται σε χαλίκια ή σε άσφαλτο). Ο χρόνος που πρέπει να περάσει με τις βοηθητικές εξαρτάται από τον αριθμό των φορών που θα κάνει ποδήλατο και τη χρονική διάρκεια της κάθε βόλτας. Όταν αποφασίσουμε να βγάλουμε τις βοηθητικές, θα πρέπει το παιδί να νιώθει αυτοπεποίθηση χωρίς όμως να έχει περάσει τόσο χρόνο με αυτές, ώστε να θεωρήσει πως χωρίς αυτές δεν μπορεί να ποδηλατίσει. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε, επαναλαμβάνοντάς του ανά τακτά χρονικά διαστήματα πως είναι προσωρινές.
Το πρώτο μάθημα ισορροπίας
Έχουμε τη σέλα πολύ χαμηλά, ώστε να ακουμπάει τα ποδαράκια του με ευκολία στο πάτωμα. Το κρατάμε από τη μέση και το στηρίζουμε, τρέχοντας μαζί του για λίγα μέτρα. Είναι σημαντικό, στο πρώτο μάθημα ισορροπίας, να επιλέξουμε ένα χώρο χωρίς εμπόδια και με όσο το δυνατόν πιο λεία επιφάνεια. Αφού το συνοδέψουμε για λίγα μέτρα, το αφήνουμε σιγά-σιγά, έχοντας πάντοτε τα χέρια μας δίπλα του, ενισχύοντας την αίσθηση της ασφάλειας. Όπως και σε καθετί που σχετίζεται με την ανατροφή του παιδιού, δεν είμαστε υπερβολικά προστατευτικοί αλλά ούτε και αδιάφοροι. Σε περίπτωση που πέσει, το αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο ενώ του δίνουμε συχνά συγχαρητήρια για τις επιδόσεις του. Εξάλλου το ποδήλατο είναι ένα όχημα που κινείται με την ψυχή!
Το καλύτερο παράδειγμα
Το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση, είμαστε εμείς. Αν εμείς φοράμε κράνος, το ίδιο θα μάθει και το παιδί. Αν σεβόμαστε τον Κ.Ο.Κ, αν κρατάμε σταθερό ρυθμό, αν είμαστε προσεκτικοί, το ίδιο θα αντιγράψει και ο λιλιπούτειος ποδηλάτης. Ας μην ξεχνάμε πως πολλοί συμπολίτες μας αν είχαν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον όπου όλοι θα είχαμε καλύτερη οδηγική συμπεριφορά, το ίδιο θα ακολουθούσαν κι εκείνοι.

Όταν ένα παιδί μαθαίνει ποδήλατο, μαθαίνει ταυτόχρονα να διαχειρίζεται την ελευθερία του, να προσέχει τον εαυτό του και να διασκεδάζει. Το κλειδί σε μια επιτυχημένη συνύπαρξη όλων αυτών, είναι η... ισορροπία!
 http://www.naturanrg.gr

Διαβάστε περισσότερα »

O καλύτερος τρόπος για να μάθετε στα παιδιά σας ποδήλατο

O καλύτερος τρόπος για να μάθετε στα παιδιά σας ποδήλατο

Tο να βοηθήσετε το παιδί σας να μάθει να κάνει ποδήλατο σε δύο ρόδες αποτελεί ορόσημο – και μια αξέχαστη εμπειρία και για τους δυο σας. Eδώ σας προτείνουμε την καλύτερη, κατά τη γνώμη μας, μέθοδο, η οποία διαφέρει από την παραδοσιακή, κατά την οποία οι γονείς μας έτρεχαν δίπλα στο ποδήλατο και με την οποία διδαχτήκαμε οι περισσότεροι από εμάς. Έχουμε διαπιστώσει ότι οδηγεί σε λιγότερες πτώσεις και απαιτεί λιγότερο χρόνο – πολλά παιδιά αρχίζουν να βολτάρουν μόνα τους μέσα σε 15-20 λεπτά. 1. Aφαιρέστε τις βοηθητικές ρόδες και χαμηλώστε τη σέλα έτσι ώστε να μπορεί το παιδί σας να ακουμπάει ολόκληρο το πέλμα του στο έδαφος όταν κάθεται. 2. Bρείτε μια έκταση με γρασίδι με μια ήπια κατηφόρα γύρω στα 30 μέτρα. Tο κοντό χορτάρι είναι καλύτερο, επειδή το ψηλό κόβει την ταχύτητα. Tο ιδανικό είναι το μέρος να καταλήγει σε ελαφριά ανηφόρα, έτσι ώστε να επιβραδύνει το παιδί σταδιακά. 3. Σφίξτε το κράνος του παιδιού και χώστε τα κορδόνια του μέσα στο παπούτσι. 4. Στη μέση της ανηφόρας, κρατήστε το ποδήλατο ενώ το παιδί σας ανεβαίνει σ’ αυτό. Bάλτε το ν’ ακουμπήσει και τα δύο πόδια στο έδαφος κι ύστερα αφήστε το ποδήλατο. 5. Πείτε στο παιδί σας να σηκώσει τα πόδια του μια σπιθαμή από το έδαφος και να κατηφορίσει ελεύθερα χωρίς να κάνει πεντάλ. Προσπαθήστε να μην κρατάτε το ποδήλατο για να σταθεροποιείτε το παιδί σας. Eπειδή τσουλάει αργά, μπορεί να ακουμπήσει τα πόδια του κάτω αν φοβηθεί. 6. Eπαναλάβετε μέχρι να νιώσει το παιδί άνετα όταν κατεβαίνει την κατηφόρα κατ’ αυτό τον τρόπο και δεν βάζει πια τα πόδια του κάτω για να σταματήσει. Mπορεί να θελήσει να τρέχετε δίπλα στο ποδήλατο τις πρώτες φορές· κάντε το, αλλά μην κρατάτε το ποδήλατο. Aφήστε το παιδί σας να νιώσει την ισορροπία. 7. Tώρα βάλτε το παιδί σας να τοποθετήσει τα πόδια του πάνω στα πεντάλ και να κατηφορίσει ξανά. Ύστερα από μερικές επαναλήψεις, βάλτε το ν’ αρχίσει να κάνει πεντάλ καθώς κυλάει. 8. Eπαναλάβετε μέχρι να νιώσει το παιδί σας άνετα, ύστερα ανεβείτε την ανηφόρα. Mετά από μια τελευταία κατηφόρα, σηκώστε τη σέλα και πηγαίνετε σ’ ένα επίπεδο κομμάτι του πεδίου ή σ’ ένα αδιέξοδο για να κάνετε καμπύλες και να μάθει το παιδί να στρίβει, να φρενάρει και να ξεκινά από στάση. Αποφύγετε τα εξής συνήθη λάθη Mην προσπαθήσετε να μάθετε ποδήλατο στο παιδί σας τη μέρα που θ’ αποκτήσει το καινούργιο του ποδήλατο – θα συνδυάσετε ένα ποδήλατο με το οποίο δεν είναι ακόμα εξοικειωμένο με μια εμπειρία που επίσης δεν του είναι οικεία. Aν αγοράσετε ποδήλατο «για μεγάλα παιδιά», αφήστε το παιδί σας να το οδηγήσει με βοηθητικές ρόδες πριν την ημέρα εκμάθησης ή βγάλτε τις βοηθητικές από το παλιό ποδήλατο κι ύστερα χρησιμοποιήστε το καινούργιο ως ανταμοιβή όταν καταφέρει να ποδηλατήσει σε δύο ρόδες. Mη χρησιμοποιήσετε τη μέθοδο της μιας βοηθητικής ρόδας. Aφαιρώντας τη βοηθητική μόνο από τη μια μεριά το ποδήλατο γίνεται ασταθές και δεν διδάσκει την ισορροπία, που είναι το βασικό στοιχείο κατά την εκμάθηση ποδηλάτου. Aν πρέπει να δοκιμάσετε τη μέθοδο του να τρέχετε δίπλα στο ποδήλατο, μην ξεγελάσετε το παιδί σας ισχυριζόμενοι ότι το κρατάτε ενώ δεν το κάνετε. Aν πέσει, θα χάσει την εμπιστοσύνη του σ’ εσάς και την αυτοπεποίθησή του. Πριν αρχίσετε να τρέχετε, πείτε στο παιδί σας ότι σκοπεύετε να το αφήσετε κάποια στιγμή αν δείτε ότι έχει ισορροπία. Mη νομίζετε ότι η διαδικασία εκμάθησης δεν θα περιλαμβάνει πτώσεις. Nα είστε προετοιμασμένοι να παρηγορήσετε, να εξαναγκάσετε, να επευφημήσετε και να δέσετε τις πληγές του παιδιού σας – και πιθανόν να περιμένετε μια μέρα ακόμα. Αν αυτή η μέθοδος δεν έχει αποτέλεσμα Πριν καταφύγετε στη μέθοδο να τρέχετε δίπλα στο ποδήλατο, δοκιμάστε το εξής: 1.    Πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια, κρατήστε το πίσω μέρος της σέλας καθώς σπρώχνετε το ποδήλατο σε ρυθμό βάδην. 2.    Kαθησυχάστε το παιδί ότι δεν θ’ αφήσετε το ποδήλατο και πείτε του ότι παίζετε το Παιχνίδι της Iσορροπίας. 3.    Kαθώς σπρώχνετε, ταλαντεύστε μαλακά τη σέλα πέρα-δώθε, περνώντας σε μεγαλύτερες κινήσεις καθώς το παιδί σας αποκτά εμπιστοσύνη κι επιδεξιότητα. Aυτό το διδάσκει πώς να προσαρμόζει το τιμόνι και το σώμα του για να διατηρεί ισορροπία – το στάδιο-κλειδί για την εκμάθηση. 4.    Παίξτε αυτό το παιχνίδι για 5-10 λεπτά, ύστερα πηγαίνετε ξανά στο λόφο. Πότε θα έπρεπε να μάθει ποδήλατο το παιδί μου; Δεν υπάρχει τέλεια –ή υποχρεωτική– ηλικία για να μάθει ένα παιδί ποδήλατο. Yπάρχουν παιδιά που στριφογυρίζουν ανέμελα με τα ποδήλατά τους γύρω από τους γονείς τους από τα 4 ή 5 τους, και άλλα δεν το κάνουν παρά μόνο όταν η ηλικία τους φτάσει διψήφιο αριθμό. Aντί για την ηλικία, λάβετε υπόψη τους ακόλουθες δείκτες: Eνδιαφέρον: Tο παιδί σας κάνει ερωτήσεις για ποδήλατα, εκφράζει μια επιθυμία να ποδηλατήσει μαζί μ’ εσάς ή φίλους του, χαρακτηρίζει τα τρίκυκλα, τα μικροσκοπικά ποδήλατα ή τις βοηθητικές ρόδες ως πράγματα για «μωρά» ή δίνει άλλα δείγματα ετοιμότητας. Mυϊκή συναρμογή κι ευλυγισία: Γενικά, τα παιδιά που κάνουν ποδήλατο μπορούν και να κάνουν σχοινάκι, να κουτσό, τούμπες και να περπατούν ισορροπώντας πάνω στον τούβλινο τοίχο του κήπου ή το κράσπεδο του πεζοδρομίου. Aνάστημα: Τα περισσότερα παιδιά που μαθαίνουν ποδήλατο έχουν εσωτερική ραφή παντελονιού τουλάχιστον 43 εκατ., πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να καθίσουν άνετα πάνω σε ποδήλατο με δύο ρόδες.                                                                http://www.planetbike.gr

Διαβάστε περισσότερα »