ΣΥΧΝΕΣ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ

Όταν ο μπαμπάς παντρεύεται τη δουλειά του
Φεύγει πρωί, επιστρέφει βράδυ. Δουλεύει πολλές ώρες κι όταν του ζητήσουν να πάει στη δουλειά το Σαββατοκύριακο δε λέει ποτέ όχι.

Από τις υπερωρίες βγάζει καλά χρήματα. Η οικογένεια έχει έξοδα – νοίκι, λογαριασμοί, δόσεις δανείων, τα παιδιά θέλουν ρούχα, παπούτσια, παιγνίδια, σχολικά και το καλοκαίρι τους υποσχέθηκε πως θα πάνε όλη η οικογένεια ταξίδι στην Disneyland. Ο μόνος τρόπος για να τα φέρει βόλτα είναι να δουλεύει όσο περισσότερο μπορεί. Τον ίδιο δεν τον ενδιαφέρει που κουράζεται, που δεν έχει χρόνο για τον εαυτό του. Θα έκανε τα πάντα για την οικογένειά του, για να μην τους λείψει τίποτα. Η ευτυχία τους είναι η δικιά του ευτυχία.
Πόσο, όμως, ευτυχισμένη είναι μια οικογένεια όταν ο πατέρας λείπει πολλές ώρες;
Όταν ο ένας από τους δυο γονιούς είναι συνέχεια απών, το ρόλο του καλείται να καλύψει ο άλλος γονιός. Αν ο πατέρας φεύγει το πρωί και επιστρέφει το βράδυ, τότε όλο το βάρος του νοικοκυριού πέφτει στη μητέρα. Εκείνη θα ετοιμάσει τα παιδιά το πρωί για το σχολείο, εκείνη θα τα πάει μέχρι την τάξη, εκείνη θα τα συνοδεύσει στο σπίτι το μεσημέρι, εκείνη θα ετοιμάσει το φαγητό, εκείνη θα τα βοηθήσει στο διάβασμα, εκείνη θα κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Κι αν η μητέρα εργάζεται, είναι πολύ δύσκολο να φέρει σε πέρας όλα αυτά. Σίγουρα κάποια στιγμή θα κουραστεί, θα απογοητευτεί και θ’ αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία της, θα θυμώνει, θ’ απελπίζεται. Τα παιδιά διαισθάνονται όταν κάτι δεν πάει καλά και θ’ αρχίσουν, άθελά τους τις περισσότερες φορές, ν’ απομακρύνονται κι απ’ αυτήν. Το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά να νιώθουν μόνα, αποξενωμένα από τους γονείς, ο θεσμός της οικογένειας αρχίζει τα κλονίζεται κι όσο περνούν τα χρόνια, το χάσμα θα μεγαλώνει. Οι συνέπειες θ’ αρχίσουν να φαίνονται στην εφηβεία, την δύσκολη περίοδο της ζωής τους, όταν δεν θα έχουν κάποιον να τους συμβουλεύει, να τους καθοδηγεί, να τους στηρίζει.
 http://www.mychild.gr